Over elanden  en beren, wolven en lynxen

De koning en koningin van het woud, zo noemen de Zweden de eland of “älg” (spreek uit: "elj"). Om een eland te spotten moet je veel geduld en geluk hebben, of een tip van de lokale bevolking. Ze staan vaak roerloos in het bos en hebben een enorme goede schutkleur. Toch vreemd  dat het zo moeilijk is er een te spotten wanneer je bedenkt dat er zoveel van zijn.
Als je heel veel geluk hebt zie een witte eland.

Het is al iets makkelijker om elandsporen te vinden, grote voetafdrukken, een rond bergje keutels in de vorm van kleine eieren.
De eland (Alces Alces) is enorm, het is de grootste hertensoort. Hij heeft prachtige ogen met lange wimpers en enorme oren die de hele tijd draaien om geluid op te vangen. De vrouwtjes krijgen meestal één jong. Het kalf blijft bijna een jaar bij zijn moeder, tot tien of vijftien dagen voordat zij het volgende kalf werpt. Dan jaagt de moeder het weg. Je ziet in het voorjaar in Zweden veel verdwaasde 1-jarige jonkies rondstruinen, opeens alleen in de grote wereld. Zij kunnen zich qua voedsel zoeken wel al redden. Oudere vrouwtjes krijgen vaker tweelingen.
In Zweden worden er elk jaar toestemming gegeven om 100.000 elanden af te schieten!  De elandjacht is in Zweden een van de hoogtepunten van het jaar. In ieder geval voor veel Zweedse mannen.

In de omgeving van ons gehuchtje zie je in het voorjaar en zomer (als je geluk hebt) soms een aantal elanden tegelijk in het ven grazen. Er groeit daar een plantje waar ze dol op zijn. Het beste kun je elanden spotten vanuit een auto. Ze zijn gewend aan het geluid en ze ruiken je dan niet.

ontdekken

eenvoud

stilte